We maken foto’s van alle belangrijke gebeurtenissen in ons leven, waarom ook niet van het afscheid?
Mijn naam is Karen Rensma, woon samen met mijn flat coated retriever in Hilversum waar we elke dag op de hei en in het bos te vinden zijn.
Al geruime tijd leg ik mij, naast portretfotografie, toe op afscheidsfotografie. Door het gemis aan tastbare herinneringen van het afscheid van mijn moeder jaren geleden, ben ik mij extra bewust hoe belangrijk het is om deze wel te hebben. Voor een stukje houvast bij het rouwproces en omdat deze herinneringen ook bij het leven horen. Het maakt de cirkel rond.
Een mooi compliment kreeg ik onlangs tijdens een afscheidsdienst van een van de uitvaartverzorgers. “Je was zichtbaar onzichtbaar” zei ze mij bij vertrek. Dat is echt fijn om te horen maar wat ik ook belangrijk vind, is dat je op zo’n intense en verdrietige dag er ook als mens voor de nabestaanden kan zijn. Het knikje, een klein woord of warm gebaar tijdens het afscheid, aanvoelen wat ze wel of niet nodig hebben. De mens achter de fotograaf Karen.
